Ξεχωρίσαμε από τα συναισθήματα το θυμό, γιατί είναι έντονο συναίσθημα και πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα όταν συνοδεύεται από μη αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά.
Ζητήσαμε από τους μαθητές να σχηματίσουν ομάδες των 4-5 ατόμων και να καταγράψουν, όσο πιο γρήγορα μπορούν, τα πράγματα που τους κάνουν να θυμώνουν (5-7 λεπτά). Στη συνέχεια, τα καταγράψαμε στον πίνακα και τα συζητήσαμε σύντομα (πράγματα που τους θυμώνουν: η αδιαφορία, η κοροϊδία, τα ψέματα, η συμπεριφορά συγκεκριμένων μαθητών (όχι ονομαστικά), το μάθημα με κάποιους καθηγητές (όχι ονομαστικά), κάποιοι συμμαθητές που κάνουν πράγματα (π.χ. τσιγάρο) μόνο για να είναι αρεστοί από άλλους, προβλήματα με τους γονείς. Στη συνέχεια, συζητήσαμε ποια από αυτά τους προκαλούν εκνευρισμό, τι αισθάνονται να συμβαίνει στο σώμα τους (ελαφριά ένταση, σφιγμένοι ώμοι, σφιγμένο στομάχι), τι θα ήθελαν να κάνουν (να φωνάξουν, να ουρλιάξουν, να χτυπήσουν). Μετά φτιάξαμε ένα θερμόμετρο τοποθετώντας στην κορυφή της κλίμακας τις καταστάσεις που προκαλούν στους μαθητές έντονο εκνευρισμό και στη βάση τις πιο ήπιες ενοχλήσεις. (Στην κορυφή οι μαθητές τοποθέτησαν την αδιαφορία, η κοροϊδία, τα ψέματα, παιδιά που υποκρίνονται ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι, τους συμμαθητές που τους εκνευρίζουν, στη συνέχεια τους καθηγητές και τέλος τους γονείς). Στη δεξιά πλευρά του θερμόμετρου βάλαμε τις σωματικές εκδηλώσεις των συναισθημάτων και πώς θα ήθελαν να αντιδράσουν.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΘΥΜΟΥ    

Είναι χρήσιμο να μάθουν οι μαθητές να εκφράζουν το θυμό τους, καθώς η συσσώρευση θυμού μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματικά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς. Στόχος μας είναι να διδάξουμε στους μαθητές αποδεκτούς τρόπους έκφρασης του θυμού. Είναι σημαντικό να μάθουν να ελέγχουν το θυμό τους. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να θυμώνουν. Για να έχει κάποιο αποτέλεσμα, πρέπει να ξέρουν οι άλλοι, γιατί θύμωσαν. Ο θυμός είναι κάτι που αισθανόμαστε όλοι κατά καιρούς. Δεν ενδείκνυται ούτε η καταπίεση του θυμού ούτε το βίαιο ξέσπασμα. Δεν είναι κακό να δείξουν ότι είναι θυμωμένοι, σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο το δείχνουν. Όσο θυμωμένοι και αν είναι, πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Όσον αφορά στην αντιμετώπιση του θυμού κάποιου άλλου, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε κάποιον, όταν είναι θυμωμένος και ότι πρέπει  να του δώσουμε χρόνο να εκτονώσει το θυμό του, προτού συζητήσουμε μαζί του. 

Στη συνέχεια, οι μαθητές κλήθηκαν να σκεφτούν πιθανές οδηγίες αντιμετώπισης του θυμού:

(Απαντήσεις:
  • κάποιοι θα απομακρύνονταν από το δωμάτιο
  • κάποιοι θα έβρισκαν κάποιο αντικείμενο να χτυπήσουν
  • κάποιοι θα ζωγράφιζαν ή θα έκαναν μουτζούρες σε ένα χαρτί
  • κάποιοι από την υπερένταση θα ξέσπαγαν σε κλάματα
  • κάποιοι θα έπαιρναν βαθιές ανάσες και ίσως ξεκινούσαν το μέτρημα)
Τέλος, δόθηκε στους μαθητές ένα φυλλάδιο, στο οποίο παρουσιάζονται 10 καταστάσεις (Αντιμετώπιση περιπτώσεων) που μπορεί να σου προκαλέσουν θυμό. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής τους; Οι μαθητές πρώτα εργάστηκαν ατομικά (πώς θα αντιμετώπιζαν δημιουργικά την κάθε κατάσταση) και, στη συνέχεια, ομαδικά συζήτησαν τις προσωπικές αποφάσεις με τα άλλα μέλη της ομάδας προσπαθώντας να καταλήξουν σε μια ομαδική απόφαση για κάθε περίπτωση.(Στην πλειοψηφία τους, οι μαθητές πρότειναν ήπιες μορφές αντίδρασης. Ούτε θα νευρίαζαν τόσο πολύ, ώστε να μπουν σε μπελάδες- πλην δυο εξαιρέσεων- ούτε, όμως, θα συγκρατούσαν το θυμό και θα αγνοούσαν την κατάσταση).




Leave a Reply.