Μόνος/η ή με Παρέα;

• -   Ως εισαγωγή, συζητήσαμε για την παρέα και τη σημασία της στη ζωή τους, αφού τους δόθηκε ο προβληματισμός για περαιτέρω σκέψεις: “Είναι γεγονός ότι ακούμε συχνά νέους της ηλικίας σας να μιλούν για την παρέα που έχουν ή που θα ήθελαν να έχουν, για την παρέα που τους απογοήτευσε ή τους πρόδωσε, ή για μια “κλειστή” παρέα που δε δέχεται εύκολα νέα μέλη”.
  
  Από τη συζήτησή μας αυτή συνειδητοποιήσαμε και κατανοήσαμε πολλά σχετικά με τη δυναμική και την ιδιαιτερότητα μιας “παρεϊκής” σχέσης, όπως:
  
  • στην εφηβεία αναζητούμε μια παρέα, μια σταθερή ομάδα με όρους και κανόνες διαφορετικούς από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία των ενηλίκων.
    
    
  • όταν τη βρούμε, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε δικούς μας κώδικες επικοινωνίας, που θα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς, και σχέσεις, που θα προσεγγίζουν περισσότερο τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά μας, ανεξάρτητα από τα “πρέπει” και τα “μη” .
    
    
  • θέλουμε να αισθανόμαστε πιο ελεύθεροι στο να εκφράζουμε συναισθήματα και απόψεις που δεν γίνονται εύκολα αποδεκτά από την οικογένεια και το σχολείο.
    
    
  • ψάχνουμε να βρούμε αποδοχή και κατανόηση από τα άτομα που βρίσκονται στην ίδια περίπου θέση με εμάς.
    
    
  • θέλουμε να μας εκτιμούν και να μας αγαπάνε για αυτό που είμαστε και όχι για αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαστε.
    
    
    -   Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων και κατέγραψαν “τι είναι αυτό που περιμένεις  ή που θα ήθελες από μια παρέα”, ανεξάρτητα από το αν έχουν ή δεν έχουν μια παρέα τη συγκεκριμένη περίοδο. Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος της κάθε ομάδας παρουσίασε στην ολομέλεια όσα έχουν γραφτεί από την ομάδα του, χωρίς προσωπικές παρατηρήσεις ή αποκαλύψεις για το ποιος είπε τι. Τελειώνοντας τη σχετική δραστηριότητα, αναφέρθηκαν ξανά τα σημεία που επαναλαμβάνονται: θέλω μια παρέα: για να είμαι αρχηγός, για να πηγαίνουμε μαζί οπουδήποτε, για να είμαι δημοφιλής στο σχολείο, για να περνάω καλά το χρόνο μου με ωραίες στιγμές, για να διασκεδάζω-γελάω-κάνω πλάκες-παίζω, για να μοιράζομαι ό,τι με στενοχωρεί και να βρίσκω λύση στα προβλήματά μου, για να με ενθαρρύνουν-στηρίζουν-υποστηρίζουν-υπερασπίζονται-σέβονται-νοιάζονται-εκτιμούν, για να με βάζουν σε προκλήσεις και να δοκιμάζω καινούρια πράγματα, για να ανταλλάζουμε απόψεις και ιδέες, για να λέμε τα κοινά μας ενδιαφέροντα και να τα πραγματοποιούμε, για να εμπιστεύομαι εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις και μυστικά μου, για να με επηρεάζει θετικά, για να μην είμαι μόνος/η μου, για να με αγαπάνε για αυτό που είμαι...
  -   Στην επόμενη φάση, ζητήθηκε από τα παιδιά να δουλέψουν σε ζευγάρια και να συζητήσουν για περιπτώσεις (προσωπικές εμπειρίες ή ιστορίες που άκουσαν από άλλους), στις οποίες δεν ένιωσαν καλά ή άνετα σε μια παρέα. Επίσης, αναφέρθηκαν και σε ποιες περιπτώσεις θα αποφάσιζαν να απομακρυνθούν από την παρέα τους, όταν αυτή θα έπαυε να τους ικανοποιεί ή να τους εκφράζει.
  
  
  -   Στην ολομέλεια, αυτή τη φορά, ζητήθηκε από τα παιδιά:
  
      -   να επισημάνουν τα στοιχεία εκείνα που τους διευκόλυναν, όσο συμμετείχαν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, να επικοινωνήσουν και να συνεργαστούν. Θυμήθηκαν το συμβόλαιό τους και ανέτρεξαν στην πορεία τους μέχρι τώρα.
  
     -   να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για τις δυσκολίες επικοινωνίας που μπορεί να προκύψουν σε μια παρέα: (ζήλεια και ανταγωνισμός [ποιος αρέσει περισσότερο στο άλλο φύλο - ποιος είναι καλύτερος στα μαθήματα - κάποιος που θέλει να είναι αρχηγός], αίσθηση κατωτερότητας, θέματα αποδοχής - κατανόησης και συνεννόησης - απόρριψης και αδιαφορίας - έλλειψης σεβασμού και υποτίμησης, διαφορετικές επιθυμίες και ενδιαφέροντα [άλλος προτιμά την ελληνική μουσική και άλλος την ξένη], διαφορετικοί χαρακτήρες [ψύχραιμος, επιθετικός, ευγενικός, αγενής], έλλειψη εμπιστοσύνης και εχεμύθειας [προδοσία - ψέμα - διαρροή μυστικών - αθέτηση υποσχέσεων], ιδιαίτερες ευαισθησίες [συστολή, ευθιξία, διστακτικότητα] από κάποια μέλη της παρέας, λεκτική ή σωματική βία [βρισιά, πείραγμα, χτύπημα, ειρωνεία, κοροϊδία, προσβολή], παρεξηγήσεις [διαστρεβλωμένες ερμηνείες λέξεων ή κινήσεων - ίντριγκες], παιχνίδια με το απαγορευμένο και το μη κοινωνικά αποδεκτό [κάπνισμα, αλκοόλ, επικίνδυνη οδήγηση με το μηχανάκι] και πίεση από την παρέα για την αποδοχή τους, επιβολή διαφορετικών ορίων από κάθε οικογένεια [ώρα επιστροφής από βραδινή έξοδο, μικρό ή μεγάλο χαρτζιλίκι])
  
    -   να κατανοήσουν τη σημασία του να μπορούμε να αποδεχόμαστε τους άλλους, όσο διαφορετικά και αν σκέφτονται ή αισθάνονται σε σχέση με μας, και να τους αντιμετωπίζουμε ως ισότιμους.
  
  
  Συμπερασματικά, η παρέα δε δίνει πάντα τις εγγυήσεις, ότι εκεί θα βρούμε την κατανόηση, εκτίμηση ή αγάπη που ψάχνουμε. Συχνά, απογοητευόμαστε από τον τρόπο που μας φέρονται, από αντιπάθειες και συγκρούσεις, από τις ζήλειες και τους ανταγωνισμούς, από τα διαφορετικά ενδιαφέροντα. Και επιστρέφουμε ή στους λίγους φίλους που είχαμε ή στη μοναξιά μας, αναζητώντας την καλύτερη συντροφιά, επειδή πιστεύουμε ότι μας αξίζει το καλύτερο.